Trimalchio

E Vicipaedia
-3 (maximum dubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Trimalchio persona Satyricorum Petronii est; accedit in ea parte, quae "Cena Trimalchionis" (26-78)appellatur. Trimalchio libertus est, qui operis diligentis et pertinaciae causa dispensator factus est; tandem potestatem divitiasque adeptus est. Nomen totum est Gaius Pompeius Trimalchio Maecenatianus; uxor sua appellatur Fortunata, quae prius meretrix erat.

Trimalchionem luxuriosa convivia habere, quibus multi servi ferunt fercula cupidiorum exoticorum, notus est. Trimalchio dedit cenam suis amicis nominibus Encolpius, Ascyltos, Dama, Agamemnon, Echion, alii. In atrio Trimalchionis pariete, "erat venalicium, cum titulis pictum, et ipse Trimalchio capillatus caduceum tenebat et Roman intrabat. Tum omnia Trimalchione facta pictor inscriptione diligenter rediderat. Primum Trimalchio computare discebat, deinde dispensator factus est, denique Mercurius eum in tribunal altum rapiebat; ibi erat Fortuna, quae cornu abundanti divitias effundebat". Ei placet divitias conviviis luxuriosis egregiisque ostendere.Putat iudicium suum splendissimum, sed vero infacetum esse. Albae et nigrae olivas adsunt et portantur in "asellus Corinthius" cum gliribus. Cum non ingeniosus sit de vino et cetera, tamen convivibus temptavit ostendere vino centorum annorum. Dicit «ergo diutius vivit vinum quam homo». Etiam licet ludere pilis et capillatis pueris.

In pellicula anni 1969 titulo Fellini Satyricon persona Trimalchionis a Mario Romagnoli agitur.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Graham Anderson, "Trimalchio at Sousa-on-Sea" in American Journal of Philology vol. 102 (1981) pp. 50-53
  • Gilbert Bagnani, "Trimalchio" in Phoenix vol. 8 (1954), pp. 77-91
  • Gilbert Bagnani, "The House of Trimalchio" in American Journal of Philology vol. 75 (1954) pp. 16-39
  • Barry Baldwin, "Trimalchio's Poetry" in Classical Journal vol. 66 (1971) pp. 254-255
    • E. J. Barnes, "Further on Trimalchio's Poetry" in Classical Journal vol. 66 (1971) p. 255
    • Natalie J. Woodall, "Trimalchio's Limping Pentameters" in Classical Journal vol. 66 (1971) pp. 256-257
  • John Bodel, "Trimalchio and the Candelabrum" in Classical Philology vol. 84 (1989) pp. 224-231
  • J.-C. Dumont, "Le décor de Trimalcion" in MEFRA vol. 102 (1990) pp. 959-981
  • E. Hübner, "Zum Denkmal des Trimalchio" in Hermes vol. 13 (1878) pp. 414-422
  • A. E. Housman, "Jests of Plautus, Cicero, and Trimalchio" in Classical Review vol. 32 (1918) pp. 162-164
  • A. Los, "La condition sociale des affranchis privés au Ier siècle après J.-C." in Annales. Histoire, Sciences Sociales vol. 50 (1995) pp. 1011-1043
  • Paul L. MacKendrick, "The Great Gatsby and Trimalchio" in Classical Journal vol. 45 (1950) pp. 307-314
  • Rick M. Newton, "Trimalchio's Hellish Bath" in Classical Journal vol. 77 (1982) pp. 315-319
  • Roger A. Pack, "Trimalchio's Game (Petronius 33)" in Classical Philology vol. 69 (1974) pp. 214-215
  • Arthur J. Pomeroy, "Trimalchio as 'Deliciae'" in Phoenix vol. 46 (1992) pp. 45-53
  • M. D. Reeve, "A Change in Trimalchio's Life" in Phoenix vol. 39 (1985) pp. 378-379
    • T. Wade Richardson, "Further on the Young Trimalchio" in Phoenix vol. 40 (1986) p. 201
    • John Bodel, "Trimalchio's Coming of Age" in Phoenix vol. 43 (1989) pp. 72-74
  • L. Richardson Jr, "Trimalchio and the Sibyl at Cumae" in Classical World vol. 96 (2002) pp. 77-78
  • Niall W. Slater, "From Harena to Cena: Trimalchio's Capis (Sat. 52.1-3)" in Classical Quarterly vol. 44 (1994) pp. 549-551
  • Raymond J. Starr, "Trimalchio's Libraries" in Hermes vol. 115 (1987) pp. 252-253
  • Paul Veyne, "Vie de Trimalcion" in Annales. Économies, sociétés, civilisations vol. 2 (1961); in La Société romaine (Lutetiae, 2001) pp. 13-56 reimpressum.