Stultitia

E Vicipaedia
Stultitia, ex opus tectorium ex Septem virtutes et vitiis oppositis. Pictura a Giotto facta, in Cappella Scrovegni Patavii conservata. Stultitia contra prudentiam pugnans monstratur.

Stultitia est inopia vel defectio sapientiae et facultatis rectarum electionum diligenter factarum. Hoc sensu a stupiditate discrepat, quae est inopia intellegentiae (Sternberg 2003: 232ff.). Actus stultitiae ineptiae vel nugae appellari potest. Sermo stultus est stultiloquentia.

Comparantur stultitia et sapientia in Pauli Epistula I ad Corinthios. Paulus, adrogantiam mentis damnans, summissum stultitiae animum suadet, in quo lector vere discere potest. Plato similiter docet: "Qui se in studium sapientiae incumbere nequire cognoscat est sapientissimus virorum."[1] Paulus autem sapientiam a ratione Graecorum non distinguitur.[2][3]

Nexus interni

Adnotationes[recensere | fontem recensere]

  1. Anglice: "He is the wisest man who knows himself to be ill-equipped for the study of wisdom."
  2. Walter Arnold Kaufmann, Critiqe of religion and philosophy, books.google.co.uk.
  3. William Barclay, The Letters to the Corinthians, books.google.co.uk.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Sternberg, Robert J. 2003. Why Smart People Can Be So Stupid. Portu Novo: Yale University Press. ISBN 9780300101706.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicicitatio habet citationes quae ad Stultitia spectant.

Haec stipula ad psychologiam spectat. Amplifica, si potes!

Haec stipula ad sociologiam spectat. Amplifica, si potes!