Servius Fulvius Flaccus

E Vicipaedia

Servius Fulvius Flaccus (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus post annum 133 a.C.n.) vir publicus Romanus fuit.

Gens[recensere | fontem recensere]

Pater eius verisimile Quintus Fulvius Cn.f. Flaccus consul suffectus anni 180 a.C.n. fuit, frater Gaius Fulvius Flaccus ei anno 134 a.C.n. consul successit.

Cursus honorum[recensere | fontem recensere]

Anno 135 a.C.n. una cum Quinto Calpurnio Pisone consul erat atque Ardeios populum in Illyrico vicit. Praeterea orator fuit[1] atque anno 133 Tiberio Sempronio Graccho persuadere conatus est, ne vi consilia sua adipisci conaretur[2].

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Marcus Tullius Cicero, Brutus 81
  2. Plutarchus, Tiberius Gracchus 11,1-2


Antecessores:
Lucius Furius Philus et Sextus Atilius Serranus
Consul
135 a.C.n.
cum
Quinto Calpurnio Pisone
Successores:
Gaius Fulvius Flaccus et Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus II