Sclerosis lateralis amyotrophica

E Vicipaedia

Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt.

Sclerosis lateralis amyotrophica[1] (ICD-10: G12.2) est gravis morbus systematis nervosi, accurate neuronum motoriorum defectio. Hic morbus, qui corpus degenerat dum progreditur, adhuc hodie sanari non potest, et ad extremum in mortem ducit. Primum hunc morbum descripsit Ioannes Martinus Charcot, medicus Francicus.

In Italia multi pedilusores hoc morbo mortui sunt, ergo putatur, ut fortasse venena contra mala gramina adhibita, quae in pediludii campis utuntur, sclerosem lateralem amyotrophicam generare possint.[2] Non est remedium sanans, at ad morbum allevandum inter alia technologia adiuvans vel communicatio augmentans et alternativa utitur.

Symptomata et signa[recensere | fontem recensere]

Neuronibus motoriis et superioribus et inferioribus degeneratis symptomata ac signa musculorum et tenuitas (atrophia) et infirmitas corporis apparent. Cum initium haud raro obscurum est, in morbi cursu symptomata muscularia progrediuntur. Adhuc omnibus rationibus infrenatis postremo morbus quamcumque paene gubernationem motuum voluntariam aufert. Musculorum bulbi oculi externorum gubernatio autem saepe usque ad extremum intacta restat sicut et functio musculorum levium in tractibus gastrintestinali et urogenoitali.[3].

Nuper sclerosem lateralem amyotrophicam etiam symptomata obstringere prospectatum est. Symptomata psychiatrica ut schizophreniae vel mali affectionis iam descripta sunt[4]. Porro nexus cum degeneratione lobulari frontotemporali suspicatus est.

Neuropathologia[recensere | fontem recensere]

Ad gradus morbi neuropathologiae definienda proteinum TDP-43 aliquantum valere videtur[5].

Tractatio[recensere | fontem recensere]

Adhuc methodus curandi incognita est. In therapia hodierna medicamentum Riluzolum adhiberi licet, quod decursum paulum tardat[6].

Homines notabiles affecti[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Dissertatio, www.researchgate.net.
  2. M. Vinceti, I. Bottecchi, A. Fan, Y. Finkelstein, J. Mandrioli (2012): Are environmental exposures to selenium, heavy metals, and pesticides risk factors for amyotrophic lateral sclerosis? In: Rev Environ Health, vol. 1, pp. 19-41.
  3. Hobson E. V., McDermott C. J. (2016). "Supportive and symptomatic management of amyotrophic lateral sclerosis". Nat Review of Neurology 12: 526-38 .
  4. Zucchi E., Ticozzi N., Mandrioli J. (2019). "Psychiatric Symptoms in Amyotrophic Lateral Sclerosis: Beyond a Motor Neuron Disorder". Frontiers in neuroscience 13: 175 
  5. Brettschneider J., Del Tredici K., Toledo J. B., Robinson J. L., Irwin D. J., Grossman M., Suh E., Van Deerlin V. M., et al. (2013). "Stages of pTDP-43 pathology in amyotrophic lateral sclerosis". Annals in neurology 74 (1): 20-38 
  6. Miller R. G., Mitchell J. D., Moore D. H. (Mar 2012). "Riluzole for amyotrophic lateral sclerosis (ALS)/motor neuron disease (MND)". The Cochrane database of systematic reviews (3): )CD001447 

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Sclerosem lateralem amyotrophicam spectant.

Haec stipula ad medicinam spectat. Amplifica, si potes!