Scientia solorum

Scientia solorum est studium soli ut opes naturales in superficie telluris, inter quas sunt pedogenesis, classificatio, et tabulae faciendae; physicae, chemicae, biologicae, et fertiles soli proprietates; atque his proprietatibus adhibitio administrationis solorum.^[1]

Aliquando vocabula quae ramos scientiae solorum attingunt, inter quae pedologia (formatio, chemia, morphologia, et classificatio soli) et edaphologia (gratia soli in organismos, praecipue plantas effecti), quasi synonyma scientiae solorum adhiberi solent. Diversitas nominum cum hac disciplina consociata ad varias societates pertinentis coniungitur. Profecto ingeniarii, agronomistae, chemici, geologi, geographi physici, oecologistae, biologi, microbiologi, silviculturistae, sanitariani publici, archaeologi, et destinationis regionalis periti additae solorum scientiae et progressui scientiarum solorum prosunt.

Scientistae solorum anxietatem monstraverunt de modo soli et terrae arabilis conservandae in mundo ubi numerus hominum sine missione crescit, de discrimine aquae quod fieri potest, de crescente victus consumptione per capita, de deterioratione terrae.^[2]

Disciplinae coniunctae[recensere | fontem recensere]

Hausenbuiller, Robert L. 1972. Soil Science: Principles and Practices. Dubuque, Iowa: W. C. Brown Co. ISBN 0697058514.
Jackson, J. A. 1997. Glossary of Geology. Ed. 4a. Alexandriae Virginiae: American Geological Institute. ISBN 0922152349.
Janzen, et al. 2011. Global Prospects Rooted in Soil Science. Soil Science Society of America Journal. doi:10.2136/sssaj2009.0216.
Soil Survey Staff. 1993. Soil Survey: Early Concepts of Soil. Soil Survey Manual USDA Handbook 18. Soil Conservation Service. U.S. Department of Agriculture.

Vicimedia Communia plura habent quae ad scientiam solorum spectant.