Sassafras albidum

E Vicipaedia
Sassafras albidum in Wanaque Novae Caesareae crescit

Magnoliidae 
Ordo : Laurales 
Familia : Lauraceae 
Genus : Sassafras 
Species : S. albidum 
Sassafras albidum 
(Nutt.) Nees  
Synonyma
Sassafras variifolium
Territorium
Distributio

Sassafras albidum est species generis Sassafras, in America Septentrionali endemica, a Cenomannica meridiana Ontarioneque meridiano occidentem versus ad Iovam, et meridiem versus ad Floridam mediam Texiamque orientalem. Habitat in silvis orientalibus deciduis, altitudinibus a maris aequore ad 1500 m.[1][2][3] Ea in Visconsinia meridiana olim habitabat, sed ut arbor endemica ibi exstirpata est.[4]

Descriptio[recensere | fontem recensere]

Planta est media arbor decidua, quae ad 15–20 m alta crescit,[5][6][7] trunco ad 60 cm lato, et corona multis ramis tenuibus. Cortex trunci est crassus, atrofuscus, profunde exaratus. Ramificatio? (Anglice: branching) est sympodialis. Surculi primo sunt clari flavovirides, cortice mucilagino. Folia sunt alternata, viridia ad flavo-virentia, ovata aut obovata, 10–16 cm longa et 5–10 cm lata, petiolo brevi, gracili, leviter sulcato. Foliis sunt tres formae diversae, quarum omnes in eodem ramo gigni possunt: folia trilobata, folia elliptica non lobata, et folia bilobata. (Raro sunt plus quam tres lobi.) Autumno, fiunt flava, rubro suffusa. Flores sunt in racemis laxis, pendulosis, parvi-floriferis ad 5 cm longis primo vere, antequam appareant folia; ei sunt flavi ad flavoviridem, tepalis quinque vel sex. Pollinatio est ab insectis effecta. Fructus est drupa corvina 1 cm longa, unum semen continens. Omnes plantae partes sunt aromaticae et conditae. Radices, crassae et carnosae, surculos saepe gignunt qui novae fieri possunt arbores.[1][2][3][8]

Usus[recensere | fontem recensere]

Sassafras albidum in Horto Oberthür (Francice: Parc Oberthür) Redonibus crescit.

Cultus[recensere | fontem recensere]

Sassafras albidum saepe ut arbor ornamentalis colitur, praecipue pro foliis inusitatibus et odore aromatico. Praeter suam regionem indigenam, ea nonnumquam in Europa et alibi colitur.[2]

Materia[recensere | fontem recensere]

Materia est obscura fusca, dura, et firma cum solo congreditur; olim adhibita est pro palis et tignis transversis, parvis navibus, et iugis boum. Iam adhibentur materia pro supellecte facta.[9]

Pinacotheca[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. 1.0 1.1 Flora of North America: Sassafras albidum
  2. 2.0 2.1 2.2 U.S. Forest Service: Sassafras albidum (pdf file)
  3. 3.0 3.1 Hope College, Michigan: Sassafras albidum
  4. U.S. Forest Service Silvics Manual: Sassafras albidum
  5. Nonnulli fontes dicunt 30 ad 35 m esse altitudinem maximam, sed anno 1982, maxima in Civitatibus Foederatis est solum 23 m alta.
  6. "Sassafras albidum". Kentucky Cooperative Extension Service 
  7. Whit Bronaugh (May-June, 1994). "The biggest sassafras" 
  8. Keeler, H. L. (1900). Our Native Trees and How to Identify Them. Charles Scriber's Sons, New York.
  9. Missouriplants: Sassafras albidum

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Sassafras albidum spectant.
Vide "Sassafras albidum" apud Vicispecies.

Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes!