Philo Alexandrinus

Vide etiam paginam fere homonymam: Philo Cleonis filius

Philo Alexandrinus, qui et Iudaeus saepe appellatur (Graece Φίλων ὁ Ἀλεξανδρεύς), natus saeculo VIII ab urbe condita, sive saeculo 1 a.C.n exeunte, mortuus post annum 40 p.C.n., fuit auctor Graecus de rebus Iudaicis theologicisque ac de philosophia Platonica. Legatus meruit pro Iudaeis Alexandrinis ad imperatorem Caligulam.

De Familia et studiis[recensere | fontem recensere]

Nobilissima gente Iudaica Alexandriam incolente ortus erat, ut cui frater fuit Iulius Alexander, civis Romanus et alabarchus (qui titulus dabatur ei qui conventui Iudaeorum Alexandrino praeerat), cuius alter filius reginam Berenicem uxorem duxit, mox morte praematura raptus^[1]. Alter filius Tiberius Iulius Alexander iudaismum renuntiavit et equestrem cursum honorum percucurrit ː inter alia procurator Iudaeae et praefectus Aegypti designatus est. Cum autem Tito Hierosolyma oppugnanti adfuisset, Romae quoque postea magnis honoribus ornatus est. Haec pauca de cognatis Philonis per rerum gestarum scriptorem Flavium Iosephum^[2] accepimus ː nam Philo praeter legationem ad Gaium nihil de se narrabat. Verisimile videtur eum in synagogis et in scholis Iudaicis Alexandrinis docuisse ac per totam vitam studiis Biblicis et philosophicis vacasse.

Opera selecta[recensere | fontem recensere]

Pleraque Philonis opera nobis servata sunt quia prima Ecclesia Christiana eius Biblicam exegeticam philosophia Graeca fretam admirabatur imitabaturque. Nonnulla tamen versione Armeniaca aut Latina tantum tradita sunt. Contra in litteris Iudaicis et rabbinicis parvi momenti fuerunt. Hucusque ordo chronologicus operum restitui non potuit.

In Flaccum
Legatio ad Gaium
De Opificio mundi
Legum allegoriae
De Cherubim
De sacrificiis Abelis et Caini
De posteritate Caini
De gigantibus
De confusione linguarum
De migratione Abrahami
De Abrahamo
De Iosepho
De vita Mosis
De congressu quaerendae eruditionis gratia
Quod deterius potiori insidiari soleat
Quod Deus immutabilis sit
De agricultura
De Plantatione
De Ebrietate
De sobrietate
Quis divinarum rerum heres
De fuga et inventione
De decalogo
De specialibus legibus
De praemiis et poenis
De mutatione nominum
De somniis
Quod omnis probus liber sit
De vita contemplativa
De aeternitate mundi
De providentia

Editiones[recensere | fontem recensere]

Inter 1961 et 1994 societas editoria Parisiensis Editions du Cerf opera Philonis in 36 tomos digesta publicavit, cum Francica versione^[3].
Inter 1949 et 1962 opera omnia in decem volumina digesta in collectaneo Loeb classical library ː Philo with an English translation

Notae[recensere | fontem recensere]

↑ Antiquitates Iudaicae XIX.5.1
↑ Antiquitates Iudaicae XVIII.8.1 ː Φίλων ὁ προεστὼς τῶν Ἰουδαίων τῆς πρεσβείας, ἀνὴρ τὰ πάντα ἔνδοξος Ἀλεξάνδρου τε τοῦ ἀλαβάρχου ἀδελφὸς ὢν καὶ φιλοσοφίας οὐκ ἄπειρος.
↑ Pagina interetialis

Plura legere si cupis[recensere | fontem recensere]

Aemilius Bréhier, Les idées philosophiques et religieuses de Philon d'Alexandrie, Parisiis, Vrin, 1925.
The Cambridge companion to Philo, Cambridge university press, 2009
Jean Daniélou, Philon d'Alexandrie, Parisiis, Fayard, 1958
Erwin R. Goodenough, An introduction to Philo Judaeus, secunda editio, Oxonii, 1962.
- The Politics of Philo judaeus : Practice and theory : with a general bibliography of Philo, Hildesheim : Georg Olms, 1967
Mireille Hadas-Lebel, Philon d'Alexandrie : un penseur en diaspora, Parisiis, Fayard, 2003. Recensio critica
Studia Philonica, publicatio periodica huic auctori tota dedicata.

[1] Antiquitates Iudaicae XIX.5.1

[2] Antiquitates Iudaicae XVIII.8.1 ː Φίλων ὁ προεστὼς τῶν Ἰουδαίων τῆς πρεσβείας, ἀνὴρ τὰ πάντα ἔνδοξος Ἀλεξάνδρου τε τοῦ ἀλαβάρχου ἀδελφὸς ὢν καὶ φιλοσοφίας οὐκ ἄπειρος.

[3] Pagina interetialis

[1]

[2]

[3]