Parcae
Parcae (fortasse a parcere) in religione et mythologia Romana sunt femineae Fati personificationes, aliquando Fata uná appellatae. Earum nomen simillimum Graecum est Moirai (Μοῖραι), usitate Moerae Latine conversum, Iovis et Themidis filiae[1] vel secundum aliam traditionem solae Noctis filiae[2]. Translatum vitae filum omnium mortalium et immortalium a natu ad mortem moderantur. Etiam dei verentur Parcas, quarum potestati Iuppiter ipse subicitur.
Nomina trium Parcarum sunt:
- Nona (Graece Clotho), quae filum vitae ex colo in fusum net[3]
- Decima (Graece Lachesis), quae filum vitae baculo mentitur[4]
- Morta (Graece Atropos), quae filum vitae secat et modum mortis eligit[5][6][7]
Prima scripta exstantia quae has deitates commemorant sunt tres parvae stelae (cippi) prope Lavinium antiquum paulo post finem Belli Orbis Terrarum II inventae.[8] Inscriptionem ferunt:
Neuna fata, Neuna dono, Parca Maurtia dono
Nomina duarum Parcarum Romanarum sic memoriae mandantur (Neuna = Nona, Maurtia = Morta), adque notionem fati conectuntur.[9]
Nona hominis vitae summam die lustrico decernere habebatur; hoc est die quo nomen infantis eligebatur, qui dies erat dies nonus post natum puerum et octavus post puellam natam.[10]
Iteratio nundinarum habebatur dies festus et ergo nefastus a Iulio Caesare, Cornelio Labeone, et aliis scriptoribus dicebatur, quia eodem die flaminica dialis sacrificium capri Iovi dicatum in Regia facere solebat.[11]
Plura de Parcis apud Metamorphoses Ovidii inveniesː 2.654, 5.532, 8.452, 15.781.
Nexus interni
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Parcas spectant. |
- Fata (discretiva)
- Index deitatum Romanarum ortus et pueritiae
- Nornae, personae quae pro Parcis in mythologia Nordica valent
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Hesiodus, Theogonia 904-6.
- ↑ Hesiodus, ibid. 211-222 et Aeschylus, Eumenides 962.
- ↑ John Day, God's Conflict With the Dragon and the Sea: Echoes of a Canaanite Myth in the Old Testament (CUP Archive, 1985), 308.
- ↑ John Day, God's Conflict With the Dragon and the Sea: Echoes of a Canaanite Myth in the Old Testament (CUP Archive, 1985), 308.
- ↑ L. L. Tels de Jong Sur quelques divinites romaines de la naissance et de la prophetie (1959): 70–77; 83–85.
- ↑ P. Ramat "Morta" in Archivio glottologico italiano 40, 1960, pp. 61–67.
- ↑ J. H. Waszinsk Gnomon 34 (1962): 445.
- ↑ G. Dumezil La religion romaine archaique (Paris, 1974), pars 4.
- ↑ L. L. Tels De Jong Sur quelques divinites romaines de la naissance et de la prophetie (1959), 67–130.
- ↑ S. Breemer et J. H. Waszinsk, Mnemosyne 3 Ser. 13, 1947, pp. 254–270: de fato personale cum collatione diei lustrici adligato.
- ↑ Macr. Sat. I 16, 30.