Mandurium

E Vicipaedia
(Redirectum de Manduria)

Vide etiam paginam discretivam: Casalis Novus (discretiva)

Wikidata Mandurium
Res apud Vicidata repertae:
Civitas: Italia
Locus: 40°24′10″N 17°38′3″E
Numerus incolarum: 29 933
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis

Gestio

Procuratio superior: Provincia Tarentina

Geographia

Superficies: 180.41 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Marubium, Herchiae, Uria, Portus Sasinae, Veterana, Villa Franca, Sabua

Tabula aut despectus

Mandurium: situs
Mandurium: situs
Mandurium

Mandurium[1] (-ii, n.) seu Mandorra[1] (-ae, f.) (alia nomina: Mandorium, Mandonium[2], Mandula[3], Mandycium[4], Manduria[5][6]; olim Casale Novum, Casalis Novus) (Italiane: Manduria) est Urbes Italiae et municipium, circiter 31 420 incolarum, in Regione Apulia, in Provincia Tarentina et in Sallento historica ac geographica terra situm. Urbani Manduriani appellantur.

Insigne[recensere | fontem recensere]

Geographia[recensere | fontem recensere]

Clari cives[recensere | fontem recensere]

Nati[recensere | fontem recensere]

Aedificia egregia[recensere | fontem recensere]

  • Platea "Garibaldi"

Ecclesia Catholica Romana[recensere | fontem recensere]

Fractiones, vici et loci in municipio[recensere | fontem recensere]

Fractiones[recensere | fontem recensere]

Uggiano Montefusco, Campo dei Messapi, San Pietro in Bevagna, Specchiarica, Torre Colimena.

Municipia finitima[recensere | fontem recensere]

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Mandurium spectant.

Pinacotheca[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. 1.0 1.1 F. Sacco, Dizionario geografico-istorico-fisico del Regno di Napoli (Neapolis: Vincenzo Flauto, 1796) (I) (II) (III) (IV)}
  2. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  3. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  4. J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  5. F. Ferrari, Lexicon geographicum, 1667
  6. G. B. Pellegrini, Toponomastica italiana (Mediolani: Hoepli, 1990) (Textus apud Google Books)
  7. RDL 14 Februarii 1895

Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes!