Ioannes Italus
Ioannes Italus (Graece Ἰωάννης ὁ Ἰταλός) fuit philosophus Byzantinus, origine Italus, qui saeculo XI exeunte floruit. Fuit discipulus Michaelis Pselli, cui in officio consulis philosophorum successit. Anno 1082, Ioanne ab Isaacio Comneno imperatoris Alexii I fratre culpato, opiniones eius anathematizatae sunt.
Opera selecta[recensere | fontem recensere]
- Expositiones in varias quas varii proposuerunt quaestiones Ἐκδόσεις εἰς διάφορα Ζητήματα
- Expositio Topicorum Aristotelis Ἕκδοσις εἰς τὰ Τοπικά
- De Dialectica Περὶ διαλεκτικῆς
- Methodus Synoptica Rhetoricae Μέθοδος ῥητορικῆς ἐκδοθεῖσα κατὰ σύνοψιν
- Epitome Aristotelis de Interpretatione
- Orationes
- Synopsis quinque vocum Porphyrii
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- "Joannes (78) Italus" in William Smith, ed., Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology (Londinii: Taylor & Walton, 1844-1849 ~) vol. 2 pp. 598-599
- Lowell Clucas, The Trial of John Italos and the Crisis of Intellectual Values in Byzantium in the Eleventh Century. 1981
- F. Lauritzen, "Psello discepolo di Stetato" in Byzantinische Zeitschrift vol. 101 (2008) pp. 715-725
- Klaus-Peter Todt, "JOHANNES ITALOS" in Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon vol. 3 (Herzberg, 1992. ISBN 3-88309-035-2) , columnae 399–400 (Theodisce)