Georgius Spalatinus

E Vicipaedia
Georg Spalatin 1509 . Lucas Cranach maior pinxit
Epistula, 1832
Statua theologi historicique Spalt in oppido ubi natus Spalatinus

Georgius Spalatinus [1](natus Georg Burkhardt die 17 Ianuarii 1484 Spalt in Provincia Franconia Media (inde nomen eius); mortuus die 16 Ianuarii 1545 Altenburgi in Misnia) fuit humanista, theologus, Ecclesiae emendator et rerum gestarum scriptor Germanus. Spalatinus, qui principis electoris Saxoniae Friderici III scriba a secretis fuit, multa opera de Latino sermone in Germanicum reddidit.

Vita[recensere | fontem recensere]

Lutheri amicus et Reformationis propugnator entheus anno 1507 sacerdos ordinatus est. Georgenthal in Circulo Gotha monachos Cistercienses idiomata classica docebat. Tunc autem principis Saxonici educator, capellanus aulicus (1514) et cancellarius a secretis a principe electore Friderico institutus est, cuius benevolentia incessanter frui potuit. Cum Luthero iam ante initium sic dictae Reformationis opera Augustini Hipponensis legerat; rebus novis ecclesiasticis incohatis Spalatinus saepe ut mediator inter reformatores nimis inflammatos et homines politicos felciter se produxit. Fridericum in colloquiis publicis comitabatur atque iuvabat. Quo mortuo Spalatinus anno 1525 Altenburgum petivit tamquam parochus et inspector ecclesiasticus in scholasticis parochialibusque. Denique anno 1528 in matrimonium duxit Catharinam Heidenreich, virginem Altenburgensem. Neque Ioannes Fredericus I (Saxonia), princeps novus et alumnus eius pristinus, consilia Spalatini comtempsit. Anno 1540 autem ab omnibus muneribus publicis se retraxit.

Historiographica[recensere | fontem recensere]

Praeter epistulare commercium fecundissimum maioris momenti fuerunt vitae principum electorum Frederici et Ioannis Frederici, quas exaravit, diaria, Annales Reformationis, imperatorum atque pontificum maximorum historia, adumbrationes principum electorum atque ducum Saxonicorum, autobiographia.

Lege etiam[recensere | fontem recensere]

  • Martin Burkert, Karl-Heinz Röhlin: Georg Spalatin. Luthers Freund und Schutz. Evangelische Verlagsanstalt, Lipsiae 2015, ISBN 978-3-374-04039-1.
  • Armin Kohnle, Christina Meckelnborg, Uwe Schirmer: Georg Spalatin. Steuermann der Reformation. Begleitband zur Sonderausstellung mit umfangreichem Katalogteil. Mitteldeutscher Verlag, Salinis Saxonicis 2014, ISBN 978-3-936300-98-7.
  • Hans Joachim Kessler: Spalatin in Altenburg. Eine Stadt plant eine Ausstellung. Mitteldeutscher Verlag, Salinis Saxonicis 2012, ISBN 978-3-89812-912-1.
  • Christopher Spehr: Spalatin, Georg. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 24, Duncker & Humblot, Berlin 2010, S. 614 f. (noch nicht online verfügbar).
  • Björn Schmalz: Georg Spalatin und sein Wirken in Altenburg 1525–1545. Sax-Verlag, Markkleeberg 2009, ISBN 978-3-86729-048-7.
  • Irmgard Höß: Georg Spalatin 1484–1545. Ein Leben in der Zeit des Humanismus und der Reformation. Vimariae 1989.
  • Christian G. Neudecker, Ludwig Preller (edd.): Georg Spalatins historischer Nachlaß und Briefe. Jena 1851 (interretialiter).
  • Karl August Hugo Burkhardt: Geschichte der sächsischen Kirchen- und Schulvisitationen von 1524 bis 1545. Lipsiae 1879.
  • Adolf Seelheim: Georg Spalatin als sächsischer Historiograph. Salinis Saxonicis 1876.
  • Julius Wagner: Georg Spalatin und die Reformation der Kirchen und Schulen in Altenburg. Altenburg 1830 (interretialiter).

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Georgium Spalatinum spectant.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. cfr. www.worc.ac.uk [1]