Flavius Saturninus
Flavius Saturninus (nescimus, quando natus, quando mortuus sit) vir publicus Romanus saeculi quarti exeuntis erat.
Cursus honorum[recensere | fontem recensere]
Flavius Saturninus dux militum erat, anno 350 Themistium philosophum ad aulam imperatoris duxit[1]. Anno 361, cum Iulianus imperator in amicos Constantii II successoris ageret, ab aula relgatus est[2]. Anno 373 Saturninus Comes rei militaris erat[3]. Anno 377/378 pugnis in Gothos interfuit et etiam post cladem apud Hadrianopolim acceptam vixit[4]. Anno 382 de foedere cum Gothis convenit, qui agrum acceperunt, ut pacem darent. Quo facto ab imperatore Theodosio I honoratus est. Anno 383 summum magistratum iniit una cum Flavio Merobaude. Themistius orationem[5] de consule novo habuit. Anno 396 inter iudicium Flavii Timasii magistri militum adeptus est, ut is relegaretur[6]. Anno 400 Gainas magister militum eum relegavit[7].
Religio[recensere | fontem recensere]
Saturninus Christianus erat, Gregorius Nazianzenus epistulas ad eum dedit[8].
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Themistius, or. XVI 200 a-b
- ↑ Ammianus Marcellinus, Res gestae, XXII 3,7; qui eum "ex cura palatii" nominat.
- ↑ Basilius Magnus, epist. 132
- ↑ Ammianus Marcellinus, op.cit., XXXI 8,13
- ↑ oratio XVI, vide supra
- ↑ Zosimus, Historia Nova, V 9,3-5
- ↑ Zosimus, op.cit. 5,18,7-9; Socrates Scholasticus, Historia Ecclesiae, VI 6,9
- ↑ Gregorius Nazianzenus, ep. 132, 181
| Antecessores: Flavius Claudius Antonius et Flavius Afranius Syagrius |
Consul 383 cum Flavio Merobaude II |
Successores: Flavius Richomeres et Flavius Clearchus |