Flavius Equitius
Flavius Equitius (nescimus, quando natus quandove mortuus sit) vir publicus ac militaris Romanus saeculi quarti erat.
Cursus honorum[recensere | fontem recensere]
Anno 364, post mortem imperatoris Ioviani Equitius, tum tribunus primae scholae Scrutariorum, inter candidatos Augusti breviter nominatus est, sed tum Valentinianus I a ducibus militum electus est, quod Equitius esset asper et subagrestis[1]. Paulo post comes et praepositus Illyriciano exercitui factus est[2]. Anno 365 a Valentiniano tum Procopio usurpatore presso magister utriusque militiae in Illyrico promotus est[3]. Hoc officio fungens legatos Procopii in hanc regionem missos intercepit et necari iussit[4]. Anno 366 milites in orientem ducebat, ut Procopium supprimeret atque idcirco Philippopolim obsidere in animo habebat, cum nuntius Procopii mortui allatus est[5]. Postea Flavius Maximinus praefectus praetorio Galliarum eum pervicacem et desidem vituperavit, quod munimenta limitum a Valentiniano iussa nondum perfecta essent[6]. Anno 374 una cum Gratiano Augusto iuveni consulatum gessit. Anno 375 Valentiniano I mortuo Equitius pro Valentiniano II nitibatur, qui puer quattuorum annorum Augustus tum militibus Viennae proclamatus est[7].
Nota[recensere | fontem recensere]
- ↑ Ammianus Marcellinus, Res gestae, XXVI 1,4
- ↑ Op.cit., XXVI 5,3
- ↑ Loc.cit. §§ 10-11
- ↑ Op.cit., XXVI 7,11
- ↑ Op.cit. XXVI 10,4
- ↑ Op.cit., XXIX 6,3
- ↑ Zosimus, Historia Nova, IV 19,1; Aurelius Victor, Epitome de Caesaribus, XLV 10
| Antecessores: Imp. Caesar Flavius Valentinianus Augustus IV et Imp. Caesar Flavius Valens Augustus IV |
Consul 374 cum Imp. Caesare Flavio Gratiano Augusto III |
Successores: Post consulatum Gratiani Augusti III et Equitii |