Cratylus

E Vicipaedia
Haec pagina de Platonis dialogo explicat. Si philosophum Graecum quaeris, vide Cratylus (philosophus).
Initium Cratyli in Codice Clarkiano, veterrimo codice qui superest.

Cratylus (Graece Κρατύλος) est opus philosophicus Platonis (Ὰριστοκλῆς, vel Πλάτων). Pro exordio rationis philosophiae linguisticae, linguisticae atque etymologiae Europaeae habetur. Tres sunt disputatores hoc in opere ficto: Socrates (Σωκράτης), venerabilis auctoris magister; Cratylus philosophus, discipulus Heracliti, cuius nomen dialogus trahit; et Hermogenes (Ἑρμογένης) philosophus.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Francesco Ademollo, The Cratylus of Plato. A Commentary, Cambridge University Press, Cantabrigiae 2010 iterum 2011, ISBN 978-0-521-76347-9 (Anglice)
  • Francesco Aronadio, I fondamenti della riflessione di Platone sul linguaggio: il Cratilo, Edizioni di Storia e Letteratura, Romae 2011, ISBN 978-88-6372-325-0 (Italice)
  • Timothy M. S. Baxter, The Cratylus: Plato's Critique of Naming, Brill, Lugduni Batavorum 1992, ISBN 90-04-09597-7 (Anglice)
  • Josef Derbolav, Der Dialog "Kratylos" im Rahmen der platonischen Sprach- und Erkenntnisphilosophie, West-Ost-Verlag, Saraviponti 1953 (Theodisce)
  • Konrad Gaiser, Name und Sache in Platons "Kratylos", Akademie der Wissenschaften, Heidelbergae 1974, ISBN 978-3-533-02382-1 (Theodisce)
  • Ernst Heitsch, Willkür und Problembewußtsein in Platons Kratylos, Akademie der Wissenschaften und der Literatur, Moguntiaci 1984, ISBN 3-515-04370-5 (Theodisce)
  • Alexander Kiock, De Cratyli Platonici indole ac fine, Korn, Vratislaviae 1913
  • Michael W. Riley, Plato's Cratylus: Argument, Form, and Structure, Rodopi, Amstelodami 2005, ISBN 90-420-1875-5 (Anglice)