Brembius (flumen)
| |
| Brembius apud Fanum Sancti Ioannis Albi | |
| Nomina | |
|---|---|
| Nomina Latina | Brembius, Ubartus, Brembus |
| Nomina Vulgaria | Brembo, Brèmb, Brèmp |
| Geographia physica | |
| Longitudo | 74 km |
| Altitudo principii | 2.142 m |
| Area ex qua aqua affluit | 935 km² |
| Fons | Pizzo del Diavolo di Tenda |
| Ostium | Addua |
| Tributarii | Vide sectionem |
| Geographia politica | |
| Terrae |  Italia
|
| Regiones |  Langobardia
|
| Provinciae | Bergomas |
| Urbes principes | Pons Sancti Petri |
| Tabula geographica | |
| |
Brembius[1][2] (-i, m.) seu Ubartus[3] (-i, m.) (alia nomina: Brembus[4]) (Italiane: Brembo) est flumen Italiae, in regione Langobardia situm atque tributarius Adduae fluvii.
Rivi tributarii[recensere | fontem recensere]
- Valsecca, Mora, Stabina, Parina, Enna, Ambria, Brembilla, Imagna, Dordo
Nexus interni
- Addua fluvius,
- Vallis Brembiana,
- Flumina Italiae.
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Brembium spectant. |
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Thesaurus antiquitatum et historiarum Italiae, Neapolis, Siciliae, Sardiniae, Corsicae, Melitae atque adjacentium terrarum insularumque ... digeri atque edi olim coeptus cura & studio Joannis Georgii Graeuii nunc autem continuatus & ad finem perductus cum praefationibus Petri Burmanni... Johann Georg Graevius, Burman excudit Petrus van der Aa, 1723
- ↑ Thesaurus antiquitatum et historiarum Italiae... collectus cura et studio Joannis-Georgii Graevii... excudit Petrus Vander Aa, 1704
- ↑ Corografia fisica, storica e statistica dell'Italia e delle sue isole, corredata di un atlante, di mappe geografiche e topografiche, e di altre tavole illustrative: Introduzione, ossia notizie generali fisiche e storiche sull'Italia e prospetti topografici dei diversi suoi stati. 1 presso gli editori, 1845 - 184 pagine
- ↑ Novum lexicon geographicum: in quo universi orbis, urbes, regiones ... flumina novis & antiquis nominibus appellata, suisque distantiis descripta recensetur [sic Philippus Ferrarius, apud Homobonum Bettaninum, 1738 - 444 pagine]
 |