Bernardus Guidonis
(Redirectum de Bernardus Gui)
Bernardus Guidonis (natus apud Royères anno 1261 aut 1262; mortuus die 30 Decembris 1331) fuit clericus ordinis Dominicanorum, episcopus Lutevae, inquisitor Tolosae, scriptor historicus et theologicus in lingua Latina.
Opera[recensere | fontem recensere]
- Chronica regum Franciae
- De fundatione et prioribus conventuum provincialium Tolosanae et provinciae ordinis Praedicatorum
- De quattuor in quibus Deus Praedicatorum ordinem insignivit (opus a Stephano de Salaniaco inceptum, a Bernardo continuatum)
- Flores chronicorum
- Libellus magistrorum ordinis Praedicatorum necnon et priorum provincialium
- "Primorum S. Dominici sociorum elogia" (Textus apud Google Books) (vide appendicem coll. 362-369)
- Liber sententiarum inquisitionis Tolosanae
- Practica Inquisitionis haereticae pravitatis
Fortuna[recensere | fontem recensere]
Bernardus Guidonis est persona mythistoriae Humberti Eco cuius titulus est Il nome della rosa ("Nomen rosae"), anno 1980 editae.
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Léopold Delisle, Notice sur les manuscrits de Bernard Gui. Lutetiae, 1879 textua apud archive.org
- Bernard Guénée, Entre l'église et l'état (Lutetiae: Gallimard, 1987) pp. 49-85
- T. Käppeli, ed., Stephanus de Salaniaco et Bernardus Guidonis: De quattuor in quibus Deus Praedicatorum ordinem insignivit. Romae: Angelicum, 1949 (Monumenta Ordinis Fratrum Praedicatorum historica, 22)